Een psychologisch moment voor mij in het jaar is als secretaresses bij het plannen van een afspraak met iemand uitgaan van het volgende kalenderjaar. Dit moment markeert voor mij altijd een soort weemoed; weer een jaar voorbij. Anderzijds lijkt het ook wel alsof dat moment steeds vroeger komt in het jaar.
De initiële weemoed maakt over het algemeen vrij snel plaats voor een adrenalinestoot; we hebben nog wat tijd en we gaan gas geven; sprinten! Doelstellingen voor volgend jaar zijn in concept gereed, laatste sleutelmomentjes aan de begroting moeten nog gedaan worden, maar we zetten de eindsprint voor de doelen van dit jaar vast in!
Is het nodig om deze sprint in te zetten? Veel projecten lopen volgend jaar door, plannen worden continue ontwikkeld en bijsturen is een vast onderdeel van de PDCA cyclus. Inhoudelijk zou je kunnen betogen dat de sprint niet nodig is. Toch gaan wij ook gewoon mee; gesteund door de psychologie dat ‘alles dit jaar af moet’.
We hebben al veel gerealiseerd: de governance van Zorgring staat, de programmalijnen zijn uitgewerkt, de eerste Vergadering van Deelnemers is gepland voor volgende week, ons personeelsbestand is grotendeels ingevuld (ondanks de uitdagingen in de arbeidsmarkt). Ook de dienstverlening loopt goed door; een grote mijlpaal was bijvoorbeeld het opnieuw contracteren van de glasring ten behoeve van de gegevensuitwisseling in NHN.
En nu in de eindsprint, waar gaan we dan op ‘lopen’? Belangrijke thema’s voor ons zijn de inbedding en opschaling van de dienst eTRS in de regio NHN, het uitfaseren van de fax, en de inventarisatie voor het zogenaamde ‘sleutelkastjes probleem’. Met de laatste paar weken in het vooruitzicht gaan wij hier nog serieuze meters in maken.
Het maken van deze meters kunnen wij niet alleen; we zijn afhankelijk van u. Daarom dan ook de vraag: sprint u met ons mee?
Ik wens u een fijne dag
Florian Visser
Directeur Zorgring.